Sportscholen dicht? Dan maar bankdrukken met rijstzakken of sjouwen met je partner

Sportscholen zijn door de verplichte sluiting al bijna een derde van hun leden verloren. ‘In maart moeten we echt open, anders houdt het op.’

In het afgelopen jaar liepen de sportscholen samen al zo’n half miljard aan inkomsten mis, zo berekende branchevereniging NL Actief. Nu loopt de teller verder op. Terwijl de kosten deels door blijven lopen, worden lidmaatschappen opgezegd of wordt de betaling bevroren. Inmiddels is dertig procent afgehaakt, is de schatting van NL Actief, waarbij zo’n 1000 sportscholen zijn aangesloten. In totaal zijn er zo’n 1800 sportscholen in Nederland en 4000 fitnessondernemingen, waar ook yogastudio’s onder vallen. “Van sommige ondernemers krijgen we signalen dat ze echt in maart open moeten, anders houden ze het niet lang meer vol”, zegt Ronald Wouters, directeur van NL Actief.

Jeroen Busch, eigenaar van Fitness Club Buurse, heeft het innen van de contributie ook stopgezet. Ook hij heeft te maken met teruglopende ledenaantallen. Toch blijft de 47-jarige Twent hoopvol. Hij ziet de opzeggers na het heropening wel weer terugkomen. Tot die tijd probeert hij zijn loyale leden tegemoet te komen met compensatie, videolessen en het uitlenen van spullen. “Een aantal jonge jongens vroegen of ze gewichten mochten lenen. Ja, waarom niet? Ik heb ze nu toch niet nodig, dus heb ik het bij ze langsgebracht. In mijn sportschool is nu bijna geen halter meer te vinden.”

Minder sporters, ondanks wandelhype

Ondanks alles is het belangrijk om te blijven bewegen, onderstrepen Busch en Wouters. “Sporten heeft verschillende functies. Het is gezellig, is een uitlaatklep, het is gezond en het verhoogt je weerstand.” Uit onderzoek van Ipsos bleek onlangs nog dat bijna de helft van de Nederlanders tijdens de tweede lockdown minder is gaan sporten, ondanks de wandelhype.

Dat heeft volgens Wouters consequenties voor de algehele gezondheid op de lange termijn. Hij is dan ook van mening dat de sportscholen open kunnen als ook de middelbare scholen weer opengaan. “Het onderwijs zorgt voor een cognitieve kennisoverdracht en wij zijn een sector die op een veilige, verantwoorde manier voor een vitale overdracht kunnen zorgen.”

Verwoede krachtsporters hebben allerlei alternatieven bedacht om de spierbundels te behouden. Met krachtoefeningen in de buitenlucht, in een éénpersoons-sportschool of een zelfgebouwd krachthonk.

Jelle Heeringa (23) uit Haaksbergen, zelf fitnessinstructeur: ‘In schuur van ouders krachthonk gebouwd’

“Sporten is mijn verslaving, dus stilzitten was geen optie toen de sportschool vorig jaar voor het eerst dicht moest. Mijn ouders hebben een grote schuur bij het huis, dus toen dacht ik: daar kunnen we wat leuks mee doen. Vervolgens heb ik zelf allemaal fitnessartikelen gekocht. Een optrekstang, een bankje, gewichten, een dipstation, een bokszak en meer. Zo heb ik de schuur omgetoverd tot een soort sportschool. Daar pluk ik ook nu in de tweede lockdown de vruchten van. Ik kan nog steeds als vanouds bijna elke dag sporten. Ik vind het echt sneu voor mensen die niet deze luxe hebben. Jaren hebben ze gewerkt voor een fit, gezond en goed uitziend lichaam. Dat gaat nu zo de prullenbak in. Dat doet wat met een mens. Ik wilde niet dat vrienden van mij dat zou overkomen. Daarom heb ik de schuur ook voor hen opengegooid. Zij kunnen individueel of in duo’s langskomen. Toch kan dit schuurtje het gemis van de sportschool niet helemaal wegnemen. Het praatje met al die leden die ik op een dag spreek, dat mis je.”

Paul Stroet (25) uit Amsterdam, student Data Science: ‘Sjouwen met mijn vriendin in mijn nek’

“Toen de sportscholen in december voor de tweede keer gesloten werden, was ik bang een belangrijk deel van mijn leven kwijt te raken. Ik zag de suboptimale thuistrainingen van de eerste lockdown in gedachten weer voorbijflitsen. Verschrikkelijk. Daar kon ik echt mijn energie niet in kwijt. Gelukkig kan ik nu bij een medestudent terecht. Hij heeft een homegym. Bijna alles wat mijn sporthart begeert, staat er. Een professioneel power rack, een wedstrijd bench, zware dumbbells en apparaten als een lat pull down machine. Zonder deze gym zou ik deze periode een stuk moeilijker doorkomen. Nu kan ik gewoon tot het gaatje gaan. Laatst viel ik bijna flauw na het deadliften. Ik kon bijna niet meer op mijn benen staan. Dat geeft zo’n lekker gevoel en je hebt er dagenlang, in de vorm van spierpijn, plezier van. En als ik niet bij die studiegenoot kan trainen, sport ik in mijn appartement of beneden in een parkje op de Zuidas. Met weerstandsbanden, halters of met mijn vriendin in de nek. Maar dat blijft toch een beetje behelpen.”

Zubair Mahmoud (22) uit Amsterdam, student tandheelkunde: ‘Bankdrukken met rijstzakken vol zand’

“De mentale impact van gesloten sportscholen wordt onderschat. Ik zie mensen om mij heen die het echt moeilijk hebben en hun energie niet meer kwijt kunnen. Niet iedereen heeft gewichten in huis en die dingen zijn best duur. Zelf baalde ik ook ontzettend. Normaal breng ik een groot deel van de week in de sportschool door. Het is een lifestyle en het brengt structuur in mijn dag. Het gevoel bij vooruitgang in je kracht of als je spiermassa zichtbaar is toegenomen, dat is pure euforie. Maar ik ben niet bij de pakken neer gaan zitten. Ik was laatst in de schuur bij mijn ouders in Zoetermeer aan het trainen. Daar zag ik een paar lege rijstzakken liggen. Daar zit normaal twintig kilo rijst in. Die zakken zakken heb ik volgestouwd met zand. Ik kan ze daarna aan een stang vastmaken. Zo kan ik toch zwaar bankdrukken of squatten. Je wordt in deze tijd gedwongen om creatief te zijn. Als ik binnen wil optrekken bevestig ik een stok boven het trapgat. Maar ik train ook wel vaak buiten in een calisthenics park in de buurt. Het is allemaal niet optimaal, maar op deze manier probeer ik de schade te beperken. Zodra de sportscholen weer opengaan, kan ik weer volle bak sporten. Dat houdt mij gemotiveerd.”

Bron: Trouw.nl